صفای آخر هفته

سه شنبه به شکل خودخواسته استخر رو پیچوندم که برم اون خونه؛ هم وقت آبیاری گلدونام بود، هم باید گلدون جدیدارو میبردم و جانمایی می‌کردم و مهم‌تر از همه اینکه فرداش «چهارشنبه» بود. روزی که برای من پره از امید و انگیزه و برنامه و خلاصه تمام چیزهای خوب.

وقتی رسیدم سریع گلدونهارو سر و سامون دادم و بعدش هم مقدمات رو آماده کردم که صبحش دستپاچه نشم. کارها که تموم شد مری زنگ زد و گفت پنجشنبه به یاد قدیما چهارنفری (البته درستش چهارنفر و نصفی میشه!) بریم بیرون و من با اشتیاق قبول کردم.

چهارشنبه سریع صبحانه خوردم، بخشی از غذا رو آماده کردم، ورزش کردم و بعدش هم دوش گرفتم. ۱۰/۵ کارام تموم شده بود و اولین نغمه خوش به صدا دراومد. شد یکی از بهترین روزها تو این یکی دو سال اخیر. یه جور عجیبی خوش گذشت که نشئگیش هنوزم هست.

امروز صبح زود برگشتم خونه. انقدر زود که  صبحانه رو تو خونه خوردم. به کم‌خوابی عادت ندارم و چون دیشب فقط ۵ ساعت خوابیده بودم باز دراز کشیدم تا زمان ورزش. بعد از ظهر رفتم استخر ولی دو ساعت بیشتر نموندم قاعدتا فردا هم باید برم چون هفته دیگه محدودم.

ساعت از ۸ گذشته بود که اومدن دنبالم. بعدش مسافرو سوار کردیم. تقریبا یکسال میشد ندیده بودمش. دوباره همون عطریو زده بود که سالهای اول گفته بودم خوشبوست ولی بعد حالم ازش بهم میخورد. کمی دلم سوخت براش‌. انگار هنوز امیدواره.

شام رو هم به پیشنهاد مسافر رفتیم رستوران  چینی. اولین بار ۱۵ تیر ۹۶ با همین جمع رفته بودیم که اون موقع فسقلی یک ساله بود. مری گفت چه دقیق یادته! گفتم آخه تولد یک بنده خدایی بود و خودش زنگ زد تا بهش تبریک بگم:))

غذاها بر خلاف انتظارم عااالی بودن. اسامی توی منو انقدر عجیب بود که انتخاب رو هم سپردیم به مسافر‌. اونم تقریبا از همه چی سفارش داد آخر سر هم خودش حساب کرد. خدا رو شکر فسقلی خسته بود و تو ماشین خوابش برد وگرنه طبق برنامه باید بستنی هم میخوردیم و تو این جمع مخالفت با برنامه جایی نداره.

امشب هم خوش گذشت‌. قرار شد برنامه هفتگی رو به سیاق سالهای قبل از کرونا احیا کنیم. حرف از دو سه تا سفر شد و تکرار خاطرات خوش سفرهای بوشهر.

چشمام پره از خواب ولی دلم نمیاد بخوابم. این دو روز به قدری خوب بود که مرورش هم بهم انرژی میده.

روز شیراز قشنگمون هم مبارک