من و مهمان‌داری

کلی وقت بود مهمون دعوت نکرده بودم. رفت و آمد یهویی زیاد داشتیم ولی برای امروز رسما دعوت کردم. 

خیلی غیر ارادی مثل مامانم میزبانی می‌کنم یعنی همه چیز باید در بهترین حالت باشه. دیروز میوه و این‌ها رو تو خونه سفارش دادم، شستم و بسته‌بندی کردم و بعد از ناهار راه افتادم به این سمت. چیز میزها رو جا دادم و دوباره رفتم خرید. چقدر هم همه چیز گرونه خدا رو شکر اول ماه بود:))

برای ناهار خورشت بادمجان درست کردم و خدا رو شکر پسندیده شد. کنارش سالاد شیرازی و ژله و ...

از شیرینی فروشی مورد علاقم چند مدل شیرینی خریدم و همین‌جوری پشت سر هم سرویس دادم.

بعد از نزدیک ۳۴ ساعت همین الآن زباله‌ها رو بردم بیرون و تازه نشستم. حس کردم مهره‌های کمرم صدا کردن طفلکی‌ها دلم براشون سوخت. خوبیش اینه که به قول معروف این کارم سالی یک‌باره:) ولی خدا رو شکر حالم خوبه. 

مامان جانم بعضی از اعیاد مذهبی از جمله نیمه شعبان رو خیلییی دوست داشت و من‌هم به یادش این روزها رو دوست دارم.

دیروز خواستم از سر کوچه خودمون گل بخرم که یادم رفت. این‌جا یک گل‌فروشی دیدم که جلوش جای پارک بود. چیز خاصی در نظر نداشتم و اتفاقا اون‌جا هم هیییچ چیز خاصی نداشت! گفتم گل مریم دارید؟ گفت خیر. (همین‌قدر سرد و خشک) چند رنگ گل داوودی خریدم. پرسیدم گل عروس دارید؟ گفت خیر!

رفتم حساب کنم به اون پسره که دسته گل درست می‌کرد گفتم برگی، علفی، چیزی دارید بذارم کنار این‌ها؟ این یکی گفت نه و چون وارفته نگاهش کردم گفت سفارشامون هنوز نرسیده. خلاصه همین‌ها رو شاخه شاخه کردم و چپوندم تو گلدون برای خالی نبودن عریضه.