هوای سفر

اخیرا ذهنم بدجوری گیر کرده روی سفر. یک جوری توی ناخودآگاهم نقش بسته که تا عملیش نکنم رهام نمیکنه. اون سفر ترکیه هم همینطوری شکل گرفت و به وقوع پیوست. خیلی هم سفر خوبی بود خوب نه، عااالی بود واقعا. پنجشنبه رفتم پلیس +۱۰ فرم گرفتم صبح هم مدارک رو بردم برای ثبت درخواست.

 اول از همه گفت اجازه محضری همسر! با غرور و افتخار گفتم مجردم ولی چقدر تحقیر آمیزه این قضیه! یعنی چی؟ من ادعای فمنیستی ندارم اصلا ولی خیلی بدم اومد واقعا اگر همسر داشتم این قضیه یک انگیزه قوی میشد برای طلاق گرفتنم.  اگر برای مرد هم چنین قانونی بود می‌پذیرفتم و بهش احترام میگذاشتم اما...

نکته خوب قضیه این بود که تمام کارها همونجا انجام شد. کلی پول میخواست که توی چندتا دستگاه کارت کشید و خلاص و عکس هم به اجبار سیستمی شده. عکس قبلی رو خیلی دوست داشتم. عکس‌های پرسنلی رو میرفتم آروین همیشه چون خیلی نامحسوس و در نزدیک‌ترین حالت به واقعیت خوشکل می‌شدم تو عکساش:))) فقط امیدوارم عکس این سری مثل عکس کارت ملی نباشه وگرنه خیلی جدی قید هر گونه سفری رو میزنم!

و اما Threads؛

یاد تبلیغ و اما گلبهار افتادم:))

صبح پنجشنبه طبق عادت رفتم سراغ آرشیو اینستاگرام که دیدم یک گزینه جدید چشمک میزنه. کلیک کردم و ادامه دادم و عضوش شدم. میگن رقیب توییتر هست ولی من اونجا هیچ فعالیتی نداشتم و نظری هم ندارم اما تجربه خودم تو این یکی دو روز میگه سرنوشتش بیشتر به کلاب هاوس شبیه هست تا توییتر. الآن همه رو شور گرفته و پیگیر هستن اما واقعا هیچ چیز جذابی ندیدم فعلا. فقط هر پستی رو ریپلای میکنم چند نفر فالو میکنن چون عمومی هستم و محدودش نکردم. 

آها این رو هم بگم که روز اول تو قسمت سرچ تمام بازیگرای ترک رو برام لیست کرده بود. امروز دیگه سوییچ شد رو ایرانی‌ها که البته جز لیست اینستاگرام خودم هیچکس رو فالو نکردم‌.